Rozdział 6

Następnego dnia wieczorem, usłyszałyśmy głośne krzyki przed domem. Gdy wyszłyśmy do okna nikogo nie widziałyśmy. Zeszłyśmy na dół.
***
Oczami Louisa.
-Ej idą, chowajcie się.
-Kurde, zauważą nas.
-To biegnijcie się schować koło domu, ale uwaga na okna.
***
-Słyszał ktoś jakieś krzyki? - spytała przyjaciółka rodzinki, rozglądając się po domu.
-Nie. - odpowiedział jej jakiś głos z kuchni.
-David?! O matko! Jak ja cię dawno nie widziałam. - pobiegła do kogoś. - co tu robisz? Od kiedy tu jesteś?
-Spokojnie! Zawsze taka byłaś ale z dnia na dzień coraz bardziej wybuchowa, i dalej tak szybko mówisz.
-To mi zostanie. Wszyscy mówią że szybko mówię aale - nie mogła złapać powietrza. - ale Mandy mnie rozumie. O kuźwa Mandy.
-Alice! - babcia spojrzała na nią.
-Tu jestem. - pomachałam jej siedząc przed tv i dalej komentując z jej wujkiem stroje i figury modelek.
-David poznaj moją przyjaciółkę Mandy. Mandy David. Mój kuzyn.

-Hej. Al nigdy się nie chwaliłaś że masz kuzyna.

-No tak jakoś wyszło.

-Słyszałyście to?  Lou!! - wybiegłam z domu.

-Co wy tu tak wogóle robicie? - zadała im pytanie przyjaciółka.

-No my no przyjechaliśmy was odwiedzić, nie cieszycie się?

-Im więcej gości tym lepiej.

-Babciu wróc do domu.

Przyjaciółka wzięła ich na górę porozmawiać, że mi się nie chciało wysłuchiwać tego poszłam nas jeziorko podziwiać zachód słońca. Wyłożyłam się na trawie.

-O zachodzie słońca się nie opalisz.

-Pff... Aa to ty. - Dave usiadł obok mnie.

-Sługo się znasz z moją kuzynką?

-Od zawsze.

-Ale nigdy się nie spotkaliśmy. Babcia mnie woła, muszę iść.

-Pa. ...  Dajcie  mi żyć- powiedziałam do siebie gdy odszedł.

Chciałam tylko leżeć i słuchać wiatru.

-Opalasz się?

-Kto znowu?! - powiedziałam z zamkniętymi oczami.

-Nikt taki.

Otworzyłam oczy i Louis stał nade mną.

-Oo... jak tam żyjesz jeszcze? Alice was nie zabiła?

-No jakoś nie. Wszyscy żyjemy. Znaczy oni czy zyją to nie wiem bo poszedłem sobie.

-To co tu robicie? - spytałam.

-Zrobiliśmy wam niespodzianke, braciszek do ciebie nie dzwonił.

-A coś tam gadał.

-Nie ziewaj!!

-Dlaczego?

-Bo nie. Lepiej się tłumacz kto to ten koleś który tu leżał z tobą?

-Skąd wiesz? A wogóle co ja mam ci się tłumaczyć?!

-Poprostu chce wiedzieć.

-Alice kuzyn jeśli cię to ciekawi. - wstałam, zostawiłam go ruszając w stronę drzwi.

-Nie musisz od razu się unosić.

-Ja się ciebie nie pytam o żadne dziewczyny które stoją obok ciebie.

-No jakoś to przeżyje.

Weszłam do swojego pokoju, lekko trzaskając przy tym drzwiami. Wyszłam na balkon.

Puk, puk.

-Kto?

-Ja. - odezwała się Alice.

-Wchodź.

-Co jest? Ty i Louis w tym samym czasie wbiliście do swoich pokoi trzaskając drzwiami.

-Wkurza mnie.

________________________________________________________________________

  Hejka. Przykro mi że taki krótki, beznadziejny i ....   Największa klapa z tym rozdziałem. Nie podoba mi się. Ale coś się tu musiało pojawić.

Będziemy robiły twitcama z autorką bloga http://www.steal-heart.blogspot.com/

ale jeszcze nie wiemy kiedy, napewno was powiadomimy ^^